I Innlegget
skreiv eg om helga i Oslo,
der me var gjester på Landsmøtet til
FLT
(Forbundet for Ledelse og Teknikk)
Søndagen var det alternativt program for
gjestar frå utlandet og tidlegare tillitsvalde.
Det var tur til
Utøya
Det tok 1 time med buss frå Oslo til Utøya i Tyrifjorden.
Skyssbåten Torbjørn
tok oss over til Utøya som ein ser i bakgrunnen.
Det var regn og tunge skyer låg over terrenget,
eigentleg passa det godt til sinnstemninga
som me etterkvart kom i.
Hovudhuset på Utøya.
På øya har titusenvis av ungdom valt å bruke
feriedagane til å lære om og jobbe for
demokrati, likeverd og solidaritet.
I låven er utstillinga som fortel om den lange
politiske historia.
Først vart me tatt med til Torget,
det praktiske hjartet av Utøya.
Der er spisesalen,møterom,
bibliotek, konferansesal og toaletter.
Denne bygninga sto ferdig 2015.
Hegnhuset skal minne besøkande om øya sin mørkaste dag
fredag 22. juli 2011
Denne dagen vart
AUF sin sommarleir angrepen av ein
høgreekstrem terrorist.
69 leirdeltakarar, dei fleste under 20 år,
vart drepne.
I tillegg vart mange skada.
Hundrevis av ungdom symde ut i Tyrifjorden
og vart redda av heltemodige menneske på fastlandet.
Hegnhuset, namnet som betyr å hegne om, er bygt
rundt Kafèbygget
som var hjartet av Utøya.
Her var møteroma, spisesal og kiosk,
bygget der alle ungdomane
hadde ei tilknytning.
Sjå på bygget !
Hegnhuset betår av 69 kraftige søyler som strekker seg heilt opp.
Ei søyle for kvar av dei som vart frårøva livet sitt.
Omkring desse står 495 utvendige søyler og
hegner om minnet til dei døde.
Desse søylene symboliserer kvar og ein av dei overlevande,
dei som ber på tankar og minner frå denne
dagen resten av sitt liv.
Eg må vedgå at klumpen i halsen vart større og større
over det eg fekk høyre og sjå.
Eg tenkte på nabojenta vår som var der.
Ho berga seg med å ligge i vatnet under ein bergnabb
til ho i lag med fleire symde til fastlandet.
Då me fekk sjå ein lang vegg i kafèen
dekt av ei utstilling som fortel historia om
22. juli
var det med tårevåte augo eg studerte
tidslinja på veggen som viser
tekstmeldingane som gjekk mellom livredde ungdomar
og pårørande denne fredags ettermiddagen.
Orda er plassert inn i ei tidslinje der ein får
samanheng når meldingane koplast til hendingane rundt omkring
på øya i desse timane, og til det som skjedde på fastlandet.
Dette er kjelder utan filter. Det er orda frå dei som
var der då.
Dikt av Frode Grytten juli 2011
Lysningen
Minnestedet etter 22. juli
består av ein stor samlande sirkel på ei høgde av øya.
Frå dei høge furutrea rundt lysningen heng ein stålring
1,5 m over bakken.
På denne er namna på dei som blei drept på Utøya 22. juli
stansa ut.
Ingen namn kjem først eller sist.
Minnestaden er eit vakkert, verdig, roleg og varig sted for
ettertanke.
Ei sterk og fin oppleving var over.
Eg har slite med å finne ord til eit blogginnlegg om
inntrykka eg fekk denne dagen,
Utøya rommer så mykje
historie både ei mørk og ei lys side.
Eit besøk der er både godt og vondt. og noko
ein vil hugse i lang tid.
Kvart år besøker tusenvis av menneske Utøya,
både norske og utenlandske.
Særleg viktig er det at ungdomar
får høve til å lære og diskutere kva
demokrati betyr i kvardagen.
Om du vil kan dul lese meir på
