Eit stort ynskje

Eg kjenner på at mitt og

resten av familien sitt store ynskje er at

mor til to av barneborna våre 

må bli frisk att.

Det er vanskeleg å finne rette orda som kan

gi uttrykk for det me kjenner på.

 Eg har fått lov til å bruke dette 

fine diktet som er skrive av

Kristin Straume Audestad

sjuk

ordet som får 
pulsen til å rasa
medan tårene sprett
og framtida raknar

kroppen invadert
av eit vondarta
framandlegeme
som tek kontrollen

du synk og synk
før du kjenner ei hand
som knip trygt og hardt
og ser opp på auge med håp

ikkje slik du tenkte
tilbringa dagane framover
men det blir ikkje for alltid
for denne kampen klarar du!

og etterpå kjem vissa
om at livet er dyrebart
du nyt kvar dag og drope
i takksemd for det andre ordet

frisk

Du finn mange fine dikt frå denne forfattaren på Instagram: 

berrekristin

Gemsweeklyphotochallenge v, 30 - Önskar -

Myrull på Rundefjellet

Sus i myrull

Livet er ikke alltid
et hesblesende kappløp med døden.

Livet er ikke bare
titusen strevsomme steg
mot små mål.

Nei, livet er rikt nok til
å være bare sus i myrull --

Livet er rikt nok til
å glemme timene og brødet
og døden.

Men alle disse flittige -
med lønningsposer og armbåndsur
og spisestue i lys bjørk ...?
De er så gjerrige på minuttene.

Ropet fra hjertene drukner
i larmen av stempler og stål.

Men myrull suser i sønnavind
den enkle sangen
som hjertene minnes i maskinhallene.

Og ensomme fugler
seiler i sol,

seiler i sol og skriker --

Hans Børli

Frigjeringsdagen

8. mai

Frigjeringsdagen.

Eg vil dele det flotte diktet hos

bloggaren Mørkerommet:

Tre dikt om fridom

Her i Ulstein blir dagen markert 

ved statua av Ragnar Ulstein i parken med

Ulstein Mannskor og

Redaktør i lokalavisa Linda Eikrem - appell

God 8. mai

Fin kveld

Tida

Tida kjem inn på scena no. Står litt fyrst

og nøler, ser nøye

på dørskiltet i huset (ein kulisse der på scena) for å vera viss

om rett stad, ringjer på

og eg opnar: Då

er Tida inne.

Sceneteppet 

fell, det skin av måne og stjernetåke drys

frå teppet som er universets glødande botn

teppet glid opp att

og dèr står den evige klovnen:

held eit skrikande nyfødd barn

på scena

medan Tida bøyer seg

for applaus. Så

er Tida ute.

Knut Ødegård

Silhuett

" Blå var dagen,

bjørki ute

risa rim på

himlens rute "

Olav H. Hauge

Januarbilde 
frå Furuhogane
Harpefossen.

Tekst

er ordet denne veka 

i utfordringa hos

Gemsweeklyphotochallenge

Som Sunnmøring og nynorskbrukar 

er det naturleg for meg å dele denne

teksta som me møter når
turen går på Eika,
ei idyllisk øy i Ulstein kommune.

Her kan du fylle vatn i flaska di.

"vatnet er sterkaste drykken

det driv både kvern og sag "

av Ivar Aasen,

norsk språkforskar og diktar.

Han er mest kjent som opphavsmannen til 

nynorsk (landsmål) som skiftspråk.

v. 44 - TEXT -

Naturen

fengsla meg 

under køyreturen på

Gamle Strynefjellsveg

Duvande myrull ved ein liten bekk

Dei grønkledde viddene

har gått gjennom den store endringa 

og fått 

rustraud drakt

Blåklokke på høgfjellet i oktober

                                             ------

" Ja, syng om at også september kan romme

en varme som verne mot vinterens vind

der håpet om solfylte døgn som skal komme

ligg gjømt som et frø i ditt mollstemte sinn,

- så famn oss, september, og gje oss å brenne

som bål imot vinterens kjølig pust

i tru på at sommaren aldri skal ende

men bæres som jernbyrd i oker og rust."

Helge Stangnes

    

Jonsokkoll

Jonsokkoll 

av Inger Hagerup

De kaller meg jonsokkoll.

Men jeg er et loddent troll,

tykkmaget, lillagrønn,

de underjordiskes sønn.

Så pussig å vokse opp

og strekke sin vesle kropp

på blomstrende jonsokvoll

og være jonsoktroll.

Gratulere med dagen til barnebarn Hans-Petter
som er tenåring i dag !

Ynskjer alle ei fin jonsokaftan !

Hundekjeks

HUNDEKJEKS

Er jeg en blomst? Det vet jeg ikke.
Med løftet blondeparasoll
står jeg blant pengeurt og vikke
og storkenebb og jonsokkoll.

Jeg kommer sent. Men når jeg kommer
og kanter landevei og grøfter
med mine hvite juniløfter
da er jeg ikke blomst, men sommer.

Inger Hagerup

Hundekjeksen gjer sitt beste for å overtyde

oss om at det er sommar.

Det veks og er grønt og vakkert over alt rundt oss.

Regn og temperturar på 11 - 12 grader

må me berre godta.

Varmen kjem nok - i år også :)

Ynskjer deg ei fin ny juniveke !

Syriner

"Atter en gang skal syrinene

gi deg et tegn

når de står tunge og dufter

av juni og regn."

Inger Hagerup

Epletre

"Tiden kommer

 

I et landskap, nytt og uten minner

står et epletre i blomst og skinner.

Epletreet dufter nyskapt sommer.

Her har tiden aldri vært. Den kommer."

 

Inger Hagerup

Det er ei glede å gå rundt
i hagen og nyte alt som blømer.

Krokus

Eit nydeleg meisterverk

i all si enkelheit

" Den enkle glede

er lett å finne:

en stille lykke

et lite minne

- litt sol i høyden

ved morgengry

et gløtt av himmel

en vår på ny "

Heljar Mjøen

Havets bølger

Å gå stien gjennom

Fløstranda

er aldri einsformig.

Havet og bølgene arbeidar

jamt og trutt.

Ein trimtur der får meg til å

 senke skuldrane og fylle lungene med

livgjevande føde.

Eg fann diktet om bølgene på nettet og

synest det passa godt til bildet.

Havets bølger 

Av Trond Rudsli, 27.04.2010

" Se havets bølger strekker seg,

de prøver å gripe tak,

I den bølgen som ligger foran,

og flykter fra den som er bak

De synes å være uten kontroll,

så fulle av energi

Som en vill horde raser de frem,

uten mål og mening i

Se havets bølger strekker seg,

se så jevnt de følger hverandre

Men hvem er det som styrer dem,

og sier dem hvor de skal dra

Hvor startet den ville ferden,

og hvor vil den slå mot land

For snart vil den møte veggen et sted,

og jevnes ut i havets sand "

"Ta det med deg "

Det minste av grønt

som har hendt deg

kan redde livet ditt en dag

i vinterlandet

Et strå bare,

et eneste blankt lite strå

fra sommeren i fjor

frosset fast i fonna,

kan hindre skredets tusen drepende tonn i

å styrte utfor.

Hans Børli

Slipesteinen

Då eg var lita jente var ei av pliktene å

drage slipesteinen så bestefar

fekk slipe ljåen.

På det vesle småbruket var det

korkje hest eller traktor,

det vart nytta

handemakt til alt arbeidet

sommarstida.

I dag er min barndoms slipestein borte,

men på fjellgarden der mannen

min er fødd har onkelen hans

tatt vare på slipesteinen dei hadde der.

Det var ikkje lett å drage

 med jamn fart slik at ljåen

 vart kvass nok.

Lysta var ikkje alltid like stor,

men eg minnest det i dag

med glede.

Eg deler diktet til Jakob Sande:

SLIPESTEINEN
Mot sør i sola ved eldhusveggen,
der var vel heitt, san, ein sommarsdag,
og reint ein triveleg stad for kleggen, 
og fly og fluger av alle slag.
-
Og midt i surrande flugeflokkar
stod slipesteinen vår, traust og stor,
der rei han stødt på to digre stokkar,
og aksen gjekk i ein fleskesvor.
-
Her var det fyrst eg i verda kjende
kva livsens alvor i røynda er,
når sola steikte so ryggen brende,
og kleggen beit både her og der.
-
Ein framand vilje ved steinene rådde
som nådelaust meg i lekkjer la,
og heilt frå sveiva så vidt eg nådde
eg seint og tidleg laut steinen dra.
-
Her laut eg stå som ein ussel slave
med drengen over til oppsynsmann,
og ryggen krøkt som ein saueklave
og dra for matbiten alt eg vann.
-
På kant med livet på hevn eg grunda
og ynskte steinen for godt stod still,
og eingong kom ho, den store stunda,
og det, må vite, gjekk soleis til:
-
Ein diger klegg seg på steinen sette,
- han var vel mett, so han trengde fred.
Han sat so hoggande godt til rette
med sjølve storslegga like ved.
-
Og før eg sansa meg rett, eg treiv ho,
treiv sjølve storslegga, tung og stor,
og kvinande gjenom lufta dreiv ho
så steinen klovna, – men kleggen for.
-
Eg fekk nok lide for den umaken,
for sjølv om steinen gav legero,
eg vart så merkeleg sår i baken
at eg laut stå liksom steinen sto.
-
Ei vekes tid laut eg gå og vente,
så kom dei heim med ein spilder ny,
men det vart tap opp og tap i mente,
for han dei kom med var tung som bly.

Jakob Sande

Første september

Ei rose 

kjempa mot regn og vind

i dag

" Det er høst. Sommeren er forbi, 

den forsvant like så hurtig som den kom; 

akk hvor den gikk hurtig ".

Knut Hamsun

Eg ynskjer deg fine haustdagar !

Grønt

er ein farge som er mykje brukt.

Grønt har tiltrekt meg 

denne sommaren.

I gågata på Nordfjordeid

lokka to fine bord med stolar deg

til å ta ein pause i handlinga.

I Volda lyser dei fine grøne

benkane opp,

og byr deg til å ta ein pause.

Den grønmåla grinda er spennande,
 den har kanskje opplevt
 litt av kvart.

Sjarmerande slitne lister rundt vindauga sjølv om

huset syng på siste verset...

" Ta det med deg !

Det minste av grønt som har hendt deg

kan redde livet ditt en dag

i vinterlandet."

(linjer frå diktet 

Minnene 

Hans Børli)