Bienes historie

Bienes historie 

av Maja Lunde

er ei fengslande bok

 om tre familiehistorier vevd inn i kvarandre,

om foreldre og barn, om menneska si sårbarheit
og ei heilt spesiell bikube.

Før eg var ferdig med lesing av boka

oppdaga eg ein interessant artikkel om

Bifolkets univers i lokalavisa Vestlandsnytt

(avisa er dessverre ikkje på nett)

Det var eit fint intervju med birøktar Vidar Kalland og

nybegynnaren Are Grimstad.
Dei fortel at det er stor interesse for 
å drive birøkt her på Sunnmøre.
Møre og Romsdal er einaste regionen som
ikkje opplever utbreidd biedød.
 Den frykta Varroa-midden har spreidd seg over
heile verda og vart påvist i Noreg i 1993,
men Møre og Romsdal har gått klar.

"Naturen er avhengig av biene.
Visst pollineringa

stoppar opp, har vi ikkje lenger mat "

seier dei.

”Om biene skulle døy ut, ville menneska 

ikkje ha meir enn fire år att å leve”,

 sa Albert Einstein 

då han innsåg kor avgjerande bestøvinga til insekta er

 for naturen og menneska."  

litt om bier på Wikipedia

Eg vil anbefale deg å

 lese denne boka.

Bøker i julegåve

Juleboka til GatemagaZinet i Fredrikstad
var eg så heldig å få av 
Bloggvenninne Inger i mormoruniverset
Mykje fint å lese der.
Tusen takk Inger !


Juleroser
Eit vakkert julehefte, redaktør Herborg Kråkevik,
 inneheld dikt, noveller, kunst og sangtekster
nydeleg fletta saman.
Tusen takk til mi venninne Britt.

Den spennande boka 
Fargene forteller av
 Tove Steinbo
Om fargenes betydning - symbolsk,
psykologisk og estetisk.
Eg må lese og studere og finne ut 
kva "fargesamansetning" eg er
før eg kan ta kartlegginga i heftet som
fyl med boka.


Den innhaldsrike  og fine boka
Vinterfugler
fekk eg tips om i eit innlegg hos
Kleppanrova
og kjøpte boka til mannen min.
Boka skal vere på hytta.


Boka av Anne Holt
I støv og aske
fekk eg av son og svigerdatter
Andrè og Renathe.
Spennande krimroman med
Hanne Wilhelmsen som
hovudfigur.


Edvard Hoem 
Land ingen har sett
er tredje bind i den store krøniken om
Knut Hansen Nesje og slekta hans.
Godt fortalt om menneske i første
del av 1900 talet,
slit og fattigdom,men også gleder.

De usynlige

Handlinga går føre seg frå 1913 til 1928

på ei lita øy ytst i

havgapet på Helgelandskysten.

Boka handla om Ingrid og familia hennar.

Havet er det viktigaste,

fisken, stormen, fattigdomen,

Ho eig årstidene, fuglane og horisonten.

Ingrid må lære det ingen kan,

og enda meir.

Eg synest boka er fantastisk god,

og gle meg til å lese

etterfylgjaren

Hvitt hav

Men i dag vil eg leite fram att første boka eg las

av Roy Jacobsen,

Seierherrene.

Eg vil lese den på nytt og sjå om eg

oppleve den like god som då 

eg las den på 1990-talet.

Svøm med dem som drukner

skrive av

Lars Mytting

Eg fekk boka i julegåve, men kom ikkje i gong

med å lese den før denne veka.

Eg har lett for å bli riven med av innhaldet i bøkene

eg les, og ofte kjenner eg at

"dette var ei god bok..."

Men DENNE boka kan eg trygt seie er av 

dei beste bøkene eg har lese,

og heng meg på her:

"....sannsynligvis årets

mest medrivende roman."

Rune Hallheim, Aftenposten

Gyldendal:

" Høsten 1971 blir et kjærestepar funnet omkommet i Frankrike, på en avstengt, skogbevokst slagmark fra første verdenskrig. Deres tre år gamle sønn Edvard er sporløst forsvunnet. Fire dager senere dukker han opp på et helt annet sted i Frankrike.

Ingen vet hvor Edvard har vært, og han vokser opp på en fjellgård i Gudbrandsdalen sammen med sin tause bestefar.

Hva gjorde foreldrene i det avstengte skogholtet, og var det en tilfeldighet at de tråkket på en gammel gassgranat fra krigens dager?

Og hvem har, til bestefarens begravelse, sendt dem et praktstykke av en kiste, snekret i et treverk ingen har sett make til?

Letingen etter svar fører 23 år gamle Edvard både til Shetland og tilbake til Frankrike, der han må grave seg inn i de mørkeste krokene i familiens fortid. En fortid som er tett vevd sammen med de store europeiske hendelsene fra forrige århundre, men også lidenskapen til en mestersnekker som søkte lykken i 30-tallets Paris."

Tomatsild

er favoritt for fleire i vår familie,
så eg laga opptil fleire porsjonar for å ha
 godsaker i juleferien.
Neste gong blir vinterferien.
Kjekt å ha når me er samla mange på hytta.

Oppskrifta finn eg i boka til dei tidlegare kollegaene mine
Ingebjørg Lyster og Olaug Myrhol Hatløy

" Go`bitar
frå besta si kokebok " 


Anne-Mari

Ordløs Lørdag

Tema: RETRO

Ordløs Lørdag #118

Eldorado i ny drakt

Eg oppdaga at Eldorado kino i Oslo er vekk.

Og noko svært spennande er kome inn i lokala

i staden.

Ein innhaldsrik bokhandel !

Plakaten utfor døra vekte interesse:

" Vi gir deg hverken brunfarge eller sand mellom tærne.
Men de beste sommeropplevelsene finner du
hos ELDORADO  BOKHANDEL. "

Bøker i to etasjer.

Kinosalen er full av litteratur 

inndelt etter forlag.

Mannen min fann seg godt til rette og kunne ha 

sete der i dagevis.

Eg vil absolutt anbefale deg å stikke innom

Eldorado Bokhandel i Torggata i Oslo.

Anne-Mari

På moten 50 - 80 - tallet

av

Frøy Lode Wiig (red.)

sto på ynskjelista mi til bursdagen,

og eg var så heldig få den.

Eg var barn, ungdom og vart mor i 

den tidsepoken boka handlar om.

Det har blitt mange koselege stunder med 

humring og mimring 

over farne tider.

Nokre smakebitar:
klikk på bilda så blir dei større og
du får sjå betre ..

- den lille sorte ..

- hotpants og støvlettar med snøring ..

- populære merker .. 

 - madonna ..
- blondehanskar ..

- hol i øyrene, gjerne sjølvgjort ..

- det lille under ..

Ei fin bok som eg vil anbefale !

--------

Minner om at det er Gi bort 
her på bloggen med
trekning 24 februar.

Takk til alle som er med.
Det er framleis tid til å delta for 
den som vil.
Trykk Her
for å kome til innlegget.


Anne-Mari

Fengslande

Eg kjende eg vart fengsla, eller bergtatt

då eg las boka 

Kvinner som bygde ein by

av Trudi Henrydotter Eikrem - historikar.

Boka handlar om livet til åtte kvinner i Ulstein kommune,

som kvar på sin måte har sett sitt

preg på utviklinga av lokalsamfunnet sidan

1960 åra.

Historiene kom til etter påtrykk frå mor til forfattaren,

ei av dei åtte portretterte kvinnene i boka.

Ho minte dattera på at 

det er mennene si historie som er nedskriven,

forteljingar om fiskeri, om fiskarbonden og skipsverft,

av og til ei forteljing om eitt og anna kvinnfolk.

Men skulle ein tru historiebøkene var det talet på born som

vitna om at det har budd kvinner i dette samfunnet.

Ho spurde dattera om ho ikkje kjende seg

forplikta til å jamne ut 

skilnaden.

Eg fekk boka i julegåve, og har virkeleg kosa meg 

med den.

Skal eg vere personleg så må eg seie eg er stolt over

å ha fått vere med i ein liten del av 

det nokre av kvinnene fortel.

Eg vil nemne tre av dei.

Asbjørg.

Før det var organisert heimesjukepleie måtte sosialsjefen som òg var sjukepleiar 

engasjere sjukepleiarar i bygda som var tilgjengelege til

å ta seg av stell og tilsyn i heimane.

Eg hugsar eg tenkte at eg skulle hatt "ødemarkstillegg",

der eg rodde over fjorden så gnuane på tommelane blødde...

Det var mange spennande oppdrag rundt i kommuna

for ein nyutdanna sjukepleiar..

Oddny.

I 1976 opna sjukeheimen i kommuna.

Der var fødestove.

Sjukepleiarane som hadde vakt på huset,

 assisterte jordmora under fødslar.

Mang ein gong fekk eg vere i lag med henne og

oppleve den gode roa ho utstrålte

og det store underet det er kvar gong eit

barn kjem til verda.

Som eg skreiv HER

 hadde eg heimefødsel i 1973 så

og kjende att kor den fantastiske jordmora

tok seg av den fødande og det nye barnet.

Inger.

Den tredje eg vil nemne er sjukepleiaren som tok utdanning

tidleg, og som etterpå var mange år heime og 

tok seg av familia si.

Då sjukeheimen opna begynte ho der som

54 åring og jobba der til ho var langt over 70 år.

Eg var så heldig å få jobbe i lag med den

flotte kvinna i mange år.

Eg ser tilbake på åra i lag med desse kvinnene med stor glede.

Boka er lokal, men kan vere interessant for

dei som bur i andre delar av landet òg.

For historia er nok skriven på same måten overalt,

med fokus på mennene sin innsats.

I epilogen reflekterer forfattaren over

tida då desse kvinnene vaks opp og det samfunnet

som dei tilhøyrde. Om frivillege organisasjonar som var

førande for mange av velferdstenestene me har i dag,

og som stort sett var drive av frivillege kvinner.

Her var mykje interessant å lese !

Onsdagstema

Det som ventet meg

av Parinoush Saniee.
 gjorde sterkt inntrykk

på meg.

Omtale frå forlaget:

" I 1960-årenes Iran flytter ungjenta Masoumeh fra den religiøse byen Qom 

til den moderne hovedstaden Teheran. 

I fem tiår følger vi henne og familien i motgang og medgang 

- gjennom den islamske revolusjonen i slutten av 1970-årene, 

den åtte år lange krigen mellom Iran og Irak i 1980-årene 

og frem til livet under dagens strengt religiøse styresett. 

Tidlig i ungdommen treffer hun sitt livs store kjærlighet på vei til skolen. 

Men da hennes dypt religiøse familie oppdager forholdet, 

tvinger de henne til å gifte seg med en ung mann 

som hun aldri har sett før bryllupet. 

Det viser seg at han er politisk aktiv i kampen mot sjahen og hans diktatur.

 Da regimet faller og Khomeinis prestestyre tar makten, blir Hamid en nasjonalhelt, 

men faller raskt i unåde hos styresmaktene igjen. 

Senere i livet blir Masoumeh stilt ovenfor et umulig valg: 

skal hun denne gangen endelig følge sitt hjerte,

 eller må hun nok en gang bøye seg for hensynet til familiens ære?

"Det som ventet meg" er en roman om en usedvanlig kvinnes kamp for kjærlighet, rettferdighet og overlevelse under vekslende regimer i en sterkt tradisjonsbundet kultur. Hendelsene som skildres, gjenspeiler opplevelsene og erfaringene til 

en hel generasjon iranske kvinner. 

Romanen er tidenes mest solgte i Iran, men samtidig svært omstridt."

Eg likar å lese bøker som gir eit innblikk

i historie og levesett i forskjellige land.

Eg meinar at me skal respektere og ha toleranse

for andre sin religion og kultur,

men eg blir opprørt og trist

når eg les om kvinner som blir så til dei grader

undertrykt av familien sin og systemet.

Boka handlar om ei sterk kvinne som greier

å få utdanning og hevde sitt syn,

men som blir knebla "nedåt"

av sine eigne.

Eg kan anbefale deg å lese boka

som er både fengjande og opprørande.

God helg frå Anne-Mari

Lydbok

Eg har inga røynsle med lydbøker.

Men ein dag eg var på biblioteket kom eg på å

låne ei slik.

Tre-fire bil-turar til og frå hytta 

har mannen min og eg høyrt

 Frøydis Armand lese

Den elskelige giftblandersken 
 av finnen Arto Passilinna.

Linnea Ravaska 77 år bur på sitt vesle raude torp

i skogen i Finland.

Når ho får pensjonen sin kjem den kriminelle

fostersonen og kompisane hans for å

få tak i pengane.

Til slutt blir det for mykje for Linnea,

ho tek saken i eigne hender.

Den elskelige giftblandersken er ei spennande,

komisk og litt tragisk forteljing om livet.

Både mannen min og eg likte godt boka.

Opplesaren Frøydis Armand gjorde sitt til at boka

fengde så godt,

ho les med ei innleving og uttalar dei

vanskelege finske namna så det er

ein fryd å høyre på.

Det blir heilt sikkert ikkje den siste lydboka,

Eg må finne ut dei ulike måtane å

få stoffet formidla på så eg kan kombinere det med

å gjere andre ting samstundes

(slik eg forstår mange av mine bloggvenner gjer)

Eg anbefalar boka.

Anne-Mari

Kriminalinspektør Malin Fors

er ei spennande dame,

svært energisk og levande opptatt av

sosial rettferd.

I boka Vårlik av Mons Kallentoft 

er ho ein av hovudpersonane.

 Starten på boka er svært dramatisk.

I Linkøping sitt rolege torg der det forutan

blomsterhandlarar og utekafè er 

to små jenter som leikar og kosar seg,

smell det utanfor minibanken.

Eit smell så kraftig at at det lammar heile byen.

Vindauge blir knuste, folk hyler i angst,

og to små livsglade jenter er ikkje meir.

Malin Fors er i gravferda til mor si.

Ho forstår fort at det har skjedd ei katastrofe.

Er det nokon som vil bankane til livs ?

Er det islamske fanatikarar som vil markere seg,

eller er det blind vald ?

Ei forferdeleg historie blir rulla opp.

Boka er spennande, utfordrande og 

overraskande.

Det er fjerde boka til forfattaren.

Eg må lese dei andre,

dette er god krim.

Boka fylgde meg på tur til Dublin og

gjorde ventetid og forseinkingar til bagatellar.

Eg anbefalar den !!

God søndag !

Anne-Mari

 

Historia om Pi

Boka las eg for fleire år sidan.

Den gjorde sterkt inntrykk og har dukka oppatt

i minnet ofte.

For ei tid tilbake fekk eg nyss om at det

er laga film om historia.

Boka handlar om Pi som veks opp i ei dyrehagefamilie

i India. Midt på 1970 talet blir den politiske situasjonen slik at

familien valde å bryte opp og emigrere til Canada.

Dei har også med dyra.

Skipet forliste under overfarta og den seksten år gamle Pi

kom til seg sjøl i ein livbåt ilag med ein skada

sebra, ei hyene, ein orangutang og ein 

sjøsjuk bengalsk tiger.

Etter kort tid er det berre Pi og tigeren att på ei

dramatisk ferd som skal vare i 227 dagar.

Det blir ein maktkamp på liv og død, 

om dei to, kampen mot hai, slakting av havskilpadder, 

skaffe ferskvatn, kort sagt om å overleve.

 Rett og slett ei oppleving å lese !

Pi (Suraj Sharma) i stormande omstende i Historien om Pi 

(Foto: 20th Century Fox).

Ein forfattar besøker Pi i Canada for å få høyre historia hans.

Pi fortel om oppveksten sin i dyrehagen i India, og om 

reisa med dyra over havet.

Filmen bygg på ein heilt utruleg situasjon, og det er 

fantastisk spennande å sjå korleis Pi løyser problema som

naturleg nok oppstår.

Han må bruke all sin kløkt for å overleve,

sidan nokre av medpassasjerane om bord ser på han som mat....  

Filmen inneheld nokre av dei vakraste bilde du nokon gong har sett..

Ein fargerik dyrehage, eit dramatisk skipsforlis,

ein fantastisk stjernehimmel og andre syn som ikkje kan avslørast...  

Ei bok og ein film eg trygt

anbefaler.

Anne-Mari  

 

Aina Basso

Forfattar og Historikar.

(bilde lånt frå Sunnmørsposten)

Aina er frå Giske.

Ho er barnebarnet til mi kjære tante Agnes.

Tante fortel at heilt frå Aina kunne lese og skrive,

 sat ho ved kjøkenbordet 

og skreiv

små forteljingar.

Første boka hennar kom ut i 2008

og er ein historisk ungdomsroman. 
 

 Ingen må vite

Året er 1734, Ingeborg 14 år dett på isen. Der står

Mikkel og hjelper henne opp.

Ingeborg begynner å drøyme om han.

Men det finst eit hinder mellom dei, ein farleg

løyndom som må bli avslørt og få

store konsekvensar for alle involverte.

Boka har eit flott språk.

Eg likar så godt måten den er skriven på, 

ikkje for mykje detaljar, men slik

 at ein blir i stand til å tenkje korleis

omgivnadane ser ut.

Det er ei poetisk og spennande bok som passar både for 
ungdom og vaksne.

Den andre boka kom i 2010.

 Fange 59. Taterpige 

Boka  er ein historisk roman frå 1700-talet.
Den handlar om den unge taterjenta Maria som kjem
til byen saman med familien sin for å selje varer
på torget. Dette var ulovleg for taterane så dei måtte
flykte når vektaren kom.
Maria kom bort frå fylgjet sitt og hamna på 
tukthuset i Trondheim.
Historia er dikta, men i tukthusprotokollen finst
ein fange nr. 59, taterpigen Maria Andersdatter.  
Det er ein roman om lengsel, pågangsmot og venskap.

Eg likar måten Aina skriv på.

Boka er spennande og tankevekkjande.

Og det stikk i meg når eg veit at 

folkegrupper også i dag

opplever å bli jaga.

Den tredje boka kom ut i 2012,

ein ungdomsroman. 

Inn i elden

Frå år 1620 og utover vart åtti " trollkvinner "

dømde til døden på bålet i Finnmark.

I denne romanen møter me to unge jenter som hamnar

på kvar si side i denne utrulege og skremande delen av

norsk historie.

Me møter den velståande Dorothe frå Købehavn og

den fattige Elen som er dotter til ei " klok kone " i Finnmark.

Dorothe blir gifta bort til ein dobbelt så gamal mann.

Han er fut og dei reiser til Vardø der 

oppgåva hans er å finne heksene og straffe dei.

Dorothe og Elen sine liv blir knytt saman på dramatisk vis.

Boka er spennande og vanskeleg å legge frå seg.

Den " sat " i tankane mine lenge.
 

 Eg anbefaler alle tre bøkene til Aina Basso.

Ho skriv nydeleg !

Vakkert og truverdig !
 

Aina Basso har eigen blogg som du finn

HER 

Du finn at ho har fått mange gode omtalar.

Den siste boka blei nominert til Brageprisen og 

Kulturdepartementets litteraturpris.

 Takk for at du las innlegget.

Eg vonar at du blei nyfiken og fekk lyst 

til å lese bøkene.

Anne-Mari