Fin kveld

Tida

Tida kjem inn på scena no. Står litt fyrst

og nøler, ser nøye

på dørskiltet i huset (ein kulisse der på scena) for å vera viss

om rett stad, ringjer på

og eg opnar: Då

er Tida inne.

Sceneteppet 

fell, det skin av måne og stjernetåke drys

frå teppet som er universets glødande botn

teppet glid opp att

og dèr står den evige klovnen:

held eit skrikande nyfødd barn

på scena

medan Tida bøyer seg

for applaus. Så

er Tida ute.

Knut Ødegård