" Flashback "

Eit skikkeleg flashback, raskt tilbakeblikk, trefte meg ved 

frukostbordet då eg las lokalavisa.

Eg las om kvinna som hadde hatt 

mykje feber og vore svært sjuk,

men som ikkje ville vere lat og gi seg over.

Ho er heldigvis betre no, men det er inga sjølvfylgje.

Eg er nøydd til å skrive ned tankane eg har gått med 

heile formiddagen

 for å få dei ut av hovudet..

I 2005 fekk eg ein akutt og livstruande sjukdom,

medan eg var på jobb og underviste i klasseromet.

Cerebral vaskulitt 

som enkelt sagt er ein betennelsestilstand

i veggen av blodårane i hjerna.

Eg skal ikkje seie så mykje om denne tilstanden,

men at eg var svært sjuk

og låg på sjukehus i 7 veker.

(etterverknadane etter sjukdomen skal eg ikkje ta med

i denne omgong.)

På slutten av året var eg såpass bra at eg kunne

ta oppatt trimturar og prøve å leve normalt.

2. nyttårsdag 2006 hadde eg hjelpt far min å rydde i eit

iskaldt rom i kjellaren før eg om kvelden gjekk 

tur med turvenninna mi.

Heimkomen vart eg litt frostig, men la ikkje så mykje

vekt på det.

Då mannen min kom frå songøving låg eg på sofaen

og fraus under pleddet, eg var

langt frå bra, men tenkte at det ville kome seg når eg

kom meg i senga.

Heile natta fraus og skalv eg, frostriene var fæle,

mannen min heldt rundt meg for å lindre skjelvingane.

Eg målte ikkje temperaturen for å sjå om eg hadde feber,

i ettertid svært skremande at sjukepleiaren sjølv ikkje hadde meir

innsikt...

Om morgonen forsto me at eg måtte til lege,

men eg måtte dusje først...

Eg var nok ikkje heilt klar då eg kom til legekontoret,

ei av mine tidlegare elevar som er legesekretær

tok meg inn på ein benk på ei skiftestove og begynte å måle blodtrykket.

I døsen såg eg at ho vart redd og sprang etter hjelp,

eg hadde nesten ikkje blodtrykk....

Alarmen gjekk og det vart full fart til sjukehus,

diagnose: SEPSIS 

eller blodforgiftning i daglegtale.

Eg fekk god behandlling på intensiv avdeling,

fleire av kroppsfunksjonane var 

i ferd med å bryte saman,

det sto om livet.

To gongar i løpet av eitt år hadde eg overlevd.

I ettertid er eg svært takksam for all hjelpa eg fekk

ved begge sjukdomane.

Eg må vedgå at antennene mine er meir mottakelege

for signal om fare ved mykje feber etter det eg opplevde.

Eg har hatt lungebetennelse nokre gongar sidan og 

har vore snar til lege når feberen har blitt høg.

Det eg vil med dette innlegget er at 

folk må ta på alvor når 

det er høg feber med frostanfall,

og nedsett allmenntilstand.

Mange døyr kvart år av Sepsis.

Det er eigentleg dumt å seie at,

" nei, eg går ikkje til doktor eg veit du"