Dubrovnik

Kull 20

 tok sjukepleieutdanninga i Molde

1967 til 1970

Me har hatt kulltreff fleire gongar gjennom åra.

Denne gongen reiste 16 av oss på 5-dagers tur til 
Dubrovnik i Kroatia,
også kalla Adriaterhavets perle (Lord Byron)

George Bernhard Shaw har sagt omlag slik:

" Om du vil sjå himmelen på jorda, 

kom til Dubrovnik "

Gamlebyen i Dubrovnik er vakker,

 med smale gater utan bilar og

massive murar i kring. 

For å kome seg opp på muren må ein klatre

oppover lange bratte trapper.

Eg var dum nok til å kjøpe billett, men med

min skrekk for høgde var det berre å snu.
Eg rusla i dei trange gatene og

kosa meg til dei andre kom att etter
å ha sett byen i fugleperspektiv.

Ei av dei trange gatene.
Det er mange fastbuande i Gamlebyen,
her såg me klesvask til tørk
på snorene.

Gamlebyen er på UNESCO si
verdsarv-liste.
Den har vore beskytta mot åtak i tidlegare krigar,
men i 1991 etter oppløysinga av Jugoslavia
gjekk nabolanda Serbia og Montenegro til åtak
med bomber og granater og gjorde mykje skade.

I dag kan ein ikkje sjå så mykje spor etter det.
Mange land, der i blant Noreg hjelpte
til med oppatt-bygginga.

Ein av dagane tok me båt frå hamna

i gamlebyen til øya Lokrum som

du ser på bilda over.

Der bada me i det klare og reine

Adriaterhavet.

Kullingen Grete Misund hadde lagt opp den 
innhaldsrike turen
ilag med reisebyrået Berg-Hansen.
I Dubrovnik hadde me svært god omvisning av guide som
snakka skandinavisk.
Både ho og sjåføren var flinke.

Me var ein dagstur over grensa til Montenegro,
der me vitja byane Kotor og Budva 

Sjå kart over Montenegro her

Den gamle byen Kotor ligg i Kotor-bukta,
det næraste Adriaterhavet kjem ein fjord.

I Budva sto dette stativet med
"dødsannonser". Her kan innbyggarane 
få informasjon om kven som er døde og
når dei skal gravleggast.
God idè, ikkje alle har aviser.

Begge desse byane hadde trange gater,
fleire kyrkjer og katedraler,
og vernande murar rundt.

Tur til Konavle-distriktet sør for Dubrovnik var ei stor oppleving.

Me vart yngst velkomne med godsaker som
tørka fiken og appelsinskal i tillegg til 
ulike typer snaps og vin.
Dei møtte oss i sine tradisjonsrike drakter som er 
særeigne for denne dalen.
Her fekk me sjå korleis dei tidlegare hadde
 produsert mjøl og ulltøy.

Interessant at dei hadde gjort det omlag

sameleis som hos oss i tidlegare tider.

Etter omvisninga fekk me lunsj
med heimelaga skinke og ost,
og mykje godt å drikke til.

 I ein liten landsby Gruda var me også på besøk hos

Art Galery AR.

her fekk me blant anna sjå korleis dei produserer

silke.

Det var spennande å høyre om dette.
På bilde over ser du korleis silketråden blir dregen ut av 
"puppene". Fleire kilometer silketråd frå kvar.
Utruleg artig, og vanskeleg å gi referat frå.

Kvinnene i distriktet går i draktene som vist ovanfor.

Bringestykka er brodert med bitte bitte små sting med 

sjølprodusert silketråd,
og har ulik fargesamansetning utifrå
sivilstand.

 Konavle er kjend for gamle tradisjonar

og her vart mykje skada under krigen på 1990 talet.

Tradisjonell mat i Kroatia er velmodna ost og

moden spekeskinke.

Det fekk me servert dei fleste stadar me var.

Det var mange gode måltid,

første kvelden åt me i ein familieeigd restaurant der

dei serverte lam som var tillaga på ein særeigen måte.

Aldeles nydeleg.

Høgdepunktet var middagen i Gamlebyen siste kvelden.

Eit utsøkt 4 retters måltid i restaurant Klarisa.

Me sat i bogegangen under open himmel.

Det var nokså mørkt så det var ikkje godt å fotografere.

(bilde frå restaurant Klarisa er lånt frå nettet)

Restauranten ligg i det tidlegare 
klosteret St. Klara frå 13. og 14. århundre.
Restaurant Klarisa, tidligare kjent som Restaurant Jadran, 
 opna i 2011 etter ei total ombygging.

Guiden fortalde ei rørande historie frå klostertida:

I byen var det mange tenestejenter i arbeid hos

dei velståande. Ofte fekk desse barn som dei ikkje

hadde høve til å ta seg av.

Det var allment kjent at i klosteret gjekk

vaktene vekk frå porten kvar kveld ei lita stund frå kl 24. 

Eit vindauge sto ope så jentene kunne legge frå seg 
babyane sine for at dei skulle bli tatt vare på. 

Det var ein opplevingsrik tur der 

gleda over å vere i lag var stor.
Vennskapsbanda me knytte på internatet for over førti år sidan 

blir sterkare for kvar gong me møtast.

Takk for dei kjekke dagane ! 

Anne-Mari